جلسه محاکمه عشق بود . . .

وعقل قاضی ، وعشق محکوم . . .

به دلیل تبعید به دورترین نقطه مغز یعنی فراموشی . . .

 قلب تقاضای عفو عشق را داشت . . .

ولی هم? اعضا با او مخالف بودند . . .

قلب شروع کرد به طرفداری از عشق . . .   

آهای چشم مگر تو نبودی که هر روز آرزوی دیدن چهر? زیبایش را داشتی ؟

ای گوش مگر تو نبودی که در آرزوی شنیدن صدایش بودی ؟

وشما پاها که همیشه در انتظار رفتن به سویش بودید . . .

حالا چرا این چنین با او مخالفید ؟ ؟ ؟

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردند . . .

تنها عقل و قلب در جلسه ماندند . . .

عقل گفت :

دیدی قلب ، همه از عشق بیزارند ، ولی متحیرم با وجود این که عشق بیشتر از همه تو را آزرده چرا هنوز از او حمایت میکنی ؟ ؟ ؟

قلب نالید و گفت : من بی وجود عشق دیگر نخواهم بود . . .

تنها تکه گوشتی هستم که هر ثانیه کار ثانیه قبل را تکرار میکند . . .

تنها با عشق می توانم یک قلب واقعی باشم . . .

تنها با عشق . . .

منبع : http://lovestory.javanblog.com